Ikzelf heb Opa Smeets niet gekend. Hij overleed in 1941 op 66 jarige leeftijd toen mijn vader 18 jaar was. Het enige dat me in de loop der jaren duidelijk is geworden, is dat mijn opa binnen de boerengemeenschap van Ottersum, waar hij hoofdonderwijzer was, veel betekend heeft. Opa was zeer belangstellend voor natuur en wat daarmee van doen had. Er zijn dan ook meerdere boekjes van zijn hand verschenen. Als jonge jongen kwam ik wel eens in Ottersum waar vaak gevraagd werd (zoals gebruikelijk) "van wie ziedde gij d'r enne?" Waarop mijn antwoord dan uiteraard was "Van Smeets". Ik wist dan al welke reactie er kwam: "Oh, bende gij d'r enne van Mèster Smeets" en dan kwamen de verhalen hoeveel hij wel niet gedaan had voor de boeren in de regio. Landbouwonderwijs e.d. waar blijkbaar nogal wat boeren uit die tijd hun voordeel meegedaan hebben. In 1937 neemt hij afscheid van 'zijn' school ("het legendarisch hoofd" zoals hij aangeduidt wordt op de site van de parochie Ottersum). Van Chretien Smeets ontving ik een artikel over Opa: "Toen ik het stukje in Linnernieuws las, dacht ik direkt aan mijn eerste schooljaren als onderwijzer. Ik stond in Wessem aan de Jongensschool van 1950- 1955. Ik snuffelde nog al eens in de kasten naar oude boeken. Ik vond er een natuurkunde boekje van de hand van Oom Joseph. Ik vind het nog altijd jammer dat ik van zulke boekjes -welke in die jaren niet meer gebruikt werden- er geen heb meegenomen. Dat vind ik ook van mijn eigen school in Linne. Had ik maar ............" klik voor “Het Linnernieuws”. Opa en Oma Smeets met hun kinderen: 1 = Opa (Jozef) Smeets 2 = Oma (Bertha) Smeets-Klerckx 3 = tante Zus (Maria) Smeets 4 = ome René Smeets 5 = ome Tonnie Smeets 6 = ome Harrie Smeets 7 = tante Griet Smeets 8 = ome Jules Smeets 9 = ome Sjef Smeets 10 = Dries Smeets - mijn vader Ome Frans, Tante Trees en Heeroom George ontbreken. Onder menu ‘verhalen’ vind jede herinneringen aan Opa van: Ome Harrie, Tante TRees, Heeroom George en Ome Sjef).

De tekst onder het prentje luidt; QUO ABIIT DILECTUS TUUS, O PULCHERRIMA MULIERUM?" (Where is your loved one gone, O most fair among women?

Opa Smeets in de Torenstraat. Hij loopt hier in de richting van de kerk/het oude kerkhof. Achter hem rechts is het klooster/bejaardenhuis te zien, links van hem de winkel –met boogdeur- van de fotograaf (naam ben ik kwijt) die daar toen zat.

Samen dagje uit (Hotel de "Plasmolen???")

Oma Smeets (Herinnering aan Oma: zie onder verhalen/charlot) Oma leefde de laatste jaren van haar leven vlakbij mijn ouderlijk huis, in het bejaardenhuis annex klooster. We gingen natuurlijk geregeld bij haar op bezoek, al was het maar omdat we dan het vloerkleed mochten kammen (met een speciale houten kam de franjes aan het vloerkleed recht 'kammen') waar dan als beloning natuurlijk een zij het klein gedeelte van de inhoud van de snoeptrommel tegenover stond. Oma overleed op 83 jarige leeftijd -ik was toen 10 jaar. Haar begrafenis was voor ons een feest want er was veel familie en het was in mijn herinnering erg gezellig (met sigaren en sigaretten op tafel waar wij kleinkinderen van genoten hebben - maar dat was maar van zeer tijdelijke aard).

En jaren later, toe opa al overleden was:

1. Oma 2. Tante Zus heeft een groot deel van haar leven gewijd aan de verzorging van het gezin Paes in Berg en Dal (bij Nijmegen). 3. Heeroom George, in het klooster Abdij St. Benedictusberg te Lemiers (nabij Vaals) 4. Tante Greet, verpleegster en in de beginjaren 1960 met haar gezin naar Amerika verhuisd. 5. Ome Tonnie, meubelmaker, maakte mooie meubels die ikzelf jaren later op diverse lokaties in Zuid Nederland tegen ben gekomen. 6. Ome Rene, oprichter - directeur van de Kunstacademie in Eindhoven, tegenwoordig Design Academy Eindhoven . 7. Ome Harrie, missionaris in Afrika en op latere leeftijd veel actief geweest in organisaties. Heeft diverse boeken geschreven. 8. Ome Sjef, missionaris in Brazilie en keerde pas op hoge leeftijd terug naar Nederland. 9. Tante Trees, verpleegster en is vooral bekend door haar wandkleden. 10. Ome Frans (met zijn 'ome Frans-autootje' zoals mijn kinderen zijn Renault 4 noemde) is een begnadigd kunstenaar (o.a. plein voor gemeentehuis Gennep). 11. Ome Jules, tot aan zijn dood bij ome Tonnie in huis geweest. Jules was zoals dat toen heette een mongool. Tegenwoordig hebben deze mensen het 'syndroom van down' alhoewel mij dat niet de juiste benaming lijkt want vaak zijn zij uiterst opgewekt en blij. en 'lest-best' 12. mijn vader (ome Dries), lange tijd banketbakker te Gennep maar bovenal een prachtvader.